Acda en De Munnik was een Nederlands cabaret- en muziekduo bestaande uit Thomas Acda en Paul de Munnik. Hun Nederlandstalige popliedjes worden over het algemeen beschouwd als eenvoudig en kundig in elkaar gezet, waardoor de aandacht van de luisteraar automatisch naar de teksten toe wordt getrokken.
De teksten gaan voornamelijk over de liefde, de jeugd en het leven. De groep heeft de harmonische zang tussen beide artiesten tot handelsmerk verheven. Samen met Van Dik Hout vormden Acda en De Munnik de formatie De Poema's. In 2014 kondigden ze aan te stoppen. Op 30 maart 2015 hielden ze hun laatste concert in het Koninklijk Theater Carré.
Acda en De Munnik fue un dúo neerlandés de música y cabaret que se compone de Thomas Acda y Paul de Munnik. Sus canciones pop en neerlandés se consideran en general como composiciones sencillas y bien construidas, por lo que la atención del oyente se dirige automáticamente a los textos.
Los textos tratan principalmente del amor, la juventud y la vida. El grupo elevó los juegos de voces entre los dos artistas a la categoría de marca registrada. Junto a Van Dik Hout, formaron Acda en De Munnik la banda De Poema's. En 2014 anunciaron que lo dejaban. El 30 de marzo de 2015 dieron su último concierto en el Teatro Real ‘Carré’ de Ámsterdam.
Acda & De Munnik – Het regent zonnestralen (1998)
Op een terras ergens
in Frankrijk in de zon
zit een man die het
tot gisteren nooit won,
maar zijn auto vloog hier vlakbij
uit de bocht,
zonder hem, zonder Herman,
want die [= hij] had hem net verkocht.
Herman in de zon op een terras
leest in 't AD dat 'ie niet meer in leven was.
Zijn auto was volledig afgebrand
en de man die hem gekocht had,
stond onder zijn naam in de krant.
O, o, o, even rustig ademhalen,
O, o, o, 't lijkt of het regent als altijd,
maar het regent
en het regent zonnestralen.
Een week geleden,
in een park in Amsterdam
had hij zijn leven overzien
en schrok zich lam.
Hij was een man wiens leven
nu al was bepaald,
en van al zijn jongensdromen
was alleen het oud worden gehaald.
refrein
Op een bankje in het park
kwam het besluit,
noem het dapper, noem het vluchten
maar ik knijp er tussenuit.
Nu een week geleden
en hier zat 'ie dan maar weer,
met meer vrijheid dan hem lief was,
en nou wist hij het niet meer.
Herman leest wel
honderd keer de krant
't staat er echt, pagina achttien,
zwartomrand.
Hield 'ie vroeger al zijn meningen
en al zijn dromen stil,
nu was 'ie niets niet
niemand nergens meer
kan dus gaan
waar 'ie maar wil
Herman rekent af
en staat dan op.
Hij heeft eindelijk
de wind weer in z'n kop
'Ik heb een tweede kans gekregen
en da's meer dan ik verdien,
maar als dit het is, is dit het
als dit het is, is dit het (2x)
en we zullen het wel zien'.
Acda & De Munnik – Llueven rayos de sol (1998)
En una terraza en algún lugar
de Francia al sol
hay un hombre sentado que
hasta ayer nunca ganó,
pero su coche se salió aquí cerca
de la curva,
sin él, sin Herman,
porque lo acababa de vender.
Herman al sol en una terraza
lee en el AD* que ya no estaba vivo.
Su coche estaba del todo calcinado
y el hombre que lo había comprado,
aparecía con su nombre en el periódico.
O, o, o, respira hondo un momento,
O, o, o, parece que llueve como siempre,
pero llueve
y llueven rayos de sol.
Hace una semana,
en un parque de Ámsterdam
había evaluado su vida
y se quedó paralizado del susto.
Era un hombre cuya vida
ya estaba determinada,
y de todos sus sueños de muchacho
solo había logrado el de hacerse mayor.
estribillo
En un banco en el parque
llegó la decisión,
llámalo [ser] valiente, llámalo huir
pero yo me doy el bote.
Hace ahora una semana
y aquí mismo estaba él,
con más libertad de la que deseaba,
y ya no sabía lo que hacer.
Herman lee
cien veces el periódico
allí está, página dieciocho,
con borde negro.
Si antes detenía todas sus opiniones
y todos sus sueños,
ahora él no era ya nada,
nadie en ningún sitio más
por tanto puede ir
a donde quiera.
Herman paga la cuenta
y luego se levanta.
Por fin tiene
el viento otra vez a su favor
‘Me han dado una nueva oportunidad
y eso es más de lo que merezco,
pero si eso es lo que hay, es lo que hay
si eso es lo que hay, es lo que hay (2x)
y ya veremos después.
* Algemeen Dagblad (un periódico)
Acda en de Munnik – Het regent zonnestralen
Acda en De Munnik – Slaap zacht Elisabeth (1998)
[Ik] Werd wakker in de namiddag
en Elisabeth was er niet.
Met mijn ogen gesloten
[ben ik] door het huis gegaan,
want echt zien wil ik het niet.
Ik had zo graag [gewild]
dat je wel hier was,
maar waar je dan ook bent,
ik hoop dat ik daar ook mag komen,
ooit, en dat je mij nog kent.
[Refrein]
Slaap zacht, Elisabeth…
Niet iedereen kan een held zijn:
er moeten ook mensen [worden] gered.
De truc is dansen
op de gulden middenweg,
en dat red ik nog maar net.
[Er is] Niemand die vertellen kan:
waarom en waarom jij…
En ik, want ik ben er nog,
ik sleep me naar de voordeur
en dan kijk ik is de middenweg al vrij.
En ik zeg: ‘slaap zacht, Elisabeth…’
Soms zie ik je in de kleedkamer,
vlak voor het eerste lied.
Soms zie ik je ineens
tussen de mensen staan,
maar als ik later bij d'r wegga
was je 't niet.
Ik weet dat je nooit meer komen zal
maar ik hou vast aan wat het was.
Vannacht droom ik ons weer als koningin
en koning van ons tweedehands matras.
Acda en De Munnik – Que duermas bien, Elisabeth (1998)
[traducción ± literal]
Desperté después de las doce
y Elisabeth no estaba allí.
Con los ojos cerrados
fui por la casa
porque ver de verdad no quiero.
Me habría gustado tanto
que [sí] estuvieras aquí
pero donde quiera que estés,
espero que yo también pueda llegar,
algún día, y que tú aún me conozcas.
[Estribillo]
Que duermas bien, Elisabeth…
No todo el mundo puede ser un héroe:
también hay gente que hay que salvar.
El truco está en bailar
en el justo medio,
y yo lo consigo por bien poco.
[No hay] Nadie que pueda decir:
por qué y por qué tú…
Y yo, porque aún estoy aquí,
me arrastro hasta la puerta
y miro si está libre ya el ‘camino medio’*
Y digo: ‘que duermas bien, Elisabeth…’
A veces te veo en el camerino,
justo antes de la primera canción.
A veces te veo de pronto
[de pie] entre la gente,
pero si luego voy junto a ella
no eras tú.
Sé que que nunca más vendrás,
pero me aferro a lo que fue.
Esta noche volveré a ‘soñarnos’ como reina
y rey de nuestro colchón de segunda mano.
* Juego de palabras entre el sentido literal y el figurado.
