De Dijk is een Nederlandse band uit Amsterdam, die al sinds begin jaren '80 Nederlandstalige popmuziek maakt. Hun stijl is te omschrijven als een mix van soul, blues, rock en chanson. De groep is genoemd naar de Amsterdamse Zeedijk. 'Niemand in de stad' is hun populairste nummer. De Dijk - Niemand in de stad (1988) Het regent in de straten. Er is niemand in de stad.Iedereen drinkt bier in het café.En wie niet drinkt rijdt autoen spat mijn pijpen nat,want niemand van mijn vrienden nam me mee. Er is niemand in de stad. En Paultje overdose,dat is nou zeven jaren terug.Ik kan nog steeds niet wennen aan het idee.Het was een nacht als deze,het was rustig op de brug,maar ik snap nu wel waarom hij het toen deed. Niemand in de stad (bis). En Robbie is vertrokkenwant Robbie die zat stukmet het halve apparaat achter hem aan.Want hij kon niet tegen pettenen hij zocht alleen geluk,hij is als stoker op een vrachtschip meegegaan. En Nel is dood, mama, Chrisje.Iedereen gaat maar dood,en de rest drinkt bier in het café.Het regent in de straten.Er is niemand in de stad,want niemand van mijn vrienden nam me mee. Niemand in de stad (bis)Niemand van mijn vrienden nam me mee. De Dijk es un grupo neerlandés de Ámsterdam que ya desde principios de los años 80 hace música pop en neerlandés. Su estilo se puede describir como una mezcla de soul, blues, rock y canción de autor. El grupo ha tomado el nombre de la calle ‘Zeedijk’ de Ámsterdam. 'Niemand in de stad' es su número más famoso. De Dijk - Nadie en la ciudad Llueve en las calles.No hay nadie en la ciudad.Todo el mundo está bebiendo cerveza en...
Klein Orkest was een Nederlandse muzikale groep, opgericht in 1978. Klein Orkest kwam voort uit een mislukt cabaretprogramma, Groot Orkest, en trad in eerste instantie voornamelijk op bij krakersfeesten. De groep hield in 1985 op te bestaan. ‘Over de muur’ uit 1984 is hun derde single die in de Nederlandse Top 40 belandde. Toen die muur in 1989 viel, kwam het plaatje opnieuw in de belangstelling en ook weer in de Top 40; toen op cd-single. Klein Orkest (Pequeña Orquesta) fue un grupo musical neerlandés fundado en 1978. Surgió de un programa de cabaret que no tuvo éxito, Groot Orkest (Gran Orquesta), y actuaba al principio principalmente en fiestas de ‘okupas’. El grupo dejó de existir en 1985. ‘Over de Muur’ (‘Por encima del muro’), de 1984, es su tercer single que se coloca en el Top 40 Holandés. Cuando cayó el Muro, en 1989, el disco volvió a recibir atención y regresó al Top 40; esta vez en formato cd-single. Klein Orkest – Over de Muur (1984)Oost Berlijn, Unter den Linden:er wandelen mensenlangs vlaggen en vaandelswaar Lenin en Marx nog steeds op een voetstuk staan. En iedereen werkt,hamers en sikkelsterwijl in paradepas de wacht wordt gewisseld.Veertig jaar socialisme, er is in die tijd veel bereikt. Maar wat is nou die heilstaat als er muren omheen staan,als je bang en voorzichtig met je mening moet omgaan.Ach, wat is nou die heilstaat, zeg mij wat is hij waard, wanneer iemand die afwijktvoor gek wordt verklaard. En alleen de vogels vliegen van Oost naar West Berlijn,worden niet teruggefloten, ook niet neergeschoten.Over de muur, over het ijzeren gordijn,omdat ze soms in het westen, soms ook in het oosten willen zijn (2x)Omdat er brood ligt soms bij de Gedächtniskirchesoms op het Alexanderplein. West...
Bots is een Nederlandse band die in 1974 is opgericht, toen Hans Sanders aan de Sociale academie te Eindhoven studeerde. De band begon als een van de eerste in het Nederlands te zingen. De groep kwam voort uit extreemlinkse milieus, wat doorklonk in de maatschappijkritische (soms radicale) teksten. De groep verwierf met name bekendheid door de hit Zeven dagen lang uit 1976, een Nederlandstalig folkrocklied. De melodie gaat terug op een Bretons volkslied, Son ar chistr. Verschillende groepen en artiesten hebben een versie van het lied opgenomen. Bots es un grupo musical neerlandés que fue fundado en 1974, cuando Hans Sanders estudiaba Sociología en Eindhoven. El grupo fue uno de los primeros en comenzar a cantar en neerlandés. Provenía de ambientes de extrema izquierda, lo que se reflejaba en sus textos de crítica social (a veces radicales). El grupo adquirió fama por medio del hit de 1976 Zeven dagen lang (Durante siete días), una canción de folk-rock en neerlandés. La melodía se remonta a una canción popular bretona Son ar chistr. Distintos grupos y artistas han grabado una versión de esta canción. Bots – Zeven dagen lang (1976) Wat zullen we drinken, zeven dagen lang?Wat zullen we drinken? Wat een dorst! (2x) Er is genoeg voor iedereen,dus drinken we samen,sla het vat maar aan!ja, drinken we samen, niet alleen. (2x) Dan zullen we werken, zeven dagen lang,dan zullen we werken voor elkaar. (2x) Dan is er werk voor iedereen,dus werken we samen,zeven dagen lang,ja, werken we samen, niet alleen. (2x) Eerst moeten we vechten,niemand weet hoe lang,eerst moeten we vechten voor ons belang. (2x) Voor het geluk van iedereen,dus vechten we samen,samen staan we sterk,ja, vechten we samen, niet alleen. (2x) Lalalala... Bots – Durante siete días (1976)[Traducción muy...
Johan Maurits Verminnen (Wemmel, 22 mei 1951) is een Belgische liedjesschrijver en zanger. Zijn bekendste liedjes zijn waarschijnlijk ‘Ieder met zijn vlag’ (1970), ‘Laat me nu toch niet alleen’ (1973), ‘Brussel’ (1976), ‘Oostende in the rain’ (1978), ‘In de Rue des Bouchers’ (1979), ‘'k Voel me goed’ (1981), ‘Mooie dagen’ (1986), ‘Paulien’ (1990) en ‘De tet van Koekelberg’ (2007). Verminnen werd geboren als jongste in een gezin van vijf kinderen en groeide op in Wemmel, net ten noorden van Brussel. Hij volgde secundair onderwijs aan het Sint-Pieterscollege in Jette. Al van jongs af aan wilde Verminnen zanger worden. Eerste ruimere bekendheid verwierf hij dankzij een televisie-optreden in het programma Ontdek de ster in 1969, en zijn eerste plaat verscheen in 1971. Vaak is Brussel het thema of de inspiratiebron van Verminnens chansons, een stad waar hij zich nauw mee verbonden voelt. Een van zijn bekendste liedjes en tegelijk een klassieker op feest- en dansgelegenheden, is ‘In de Rue des Bouchers’ uit 1979 (in het Nederlands Beenhouwersstraat, de bekendste horecastraat in het centrum van Brussel). Nochtans is dit nummer minder representatief voor Verminnens werk (het is in het Brussels dialect gezongen en heeft een volks, feestelijk ritme). Het is in Vlaanderen minder bekend dat Verminnen ook heel wat Franstalige liederen opnam en daardoor ook in de Franstalige wereld enige bekendheid geniet. Johan Maurits Verminnen (Wemmel, 22 de mayo de 1951) es un compositor y cantante belga. Sus canciones más conocidas son probablemente ‘Cada uno con su bandera’ (1970), ‘No me dejes ahora’ (1973), ‘Bruselas’ (1976), ‘Ostende bajo la lluvia’ (1978), ‘En la Rue des Bouchers’ (1979), ‘Me siento bien’ (1981), ‘Días bonitos’ (1986), ‘Paulien’ (1990) y ‘La cúpula de Koekelberg’ (2007). Verminnen era el benjamín de una familia de cinco...
Jan Marie Albert De Wilde (Aalst, 1 januari 1944 -) is een Belgische zanger, tekstschrijver, gitarist en kleinkunstmuzikant. Tot zijn bekendste liedjes behoren ‘Walter’, ‘Ballade van een goudvis’, ‘Een vrolijk lentelied’, ‘Joke’, ‘Hè hè’, ‘Eerste sneeuw’ en ‘De fanfare van honger en dorst’. Jan Marie Albert De Wilde (Alost, 1 enero 1944 -) es un cantante, compositor, guitarrista y cabaretista Belga. Entre sus canciones más conocidas están ‘Walter’, ‘Balada de un pez de colores’, ‘Una alegre canción de primavera’, ‘Joke’, ‘¡Vaya, vaya!’, ‘Primeras nieves’ y ‘La fanfarria del hambre y la sed’. Jan de Wilde - De fanfare van honger en dorst (1990) We liepen in Gent rond, we waren met zessen. We kwamen van nergens, gingen nergens naartoe. Vanaf de terrassen in de koffiehuizen bekeken we de mensen en hun drukke gedoe. We liepen met ons hoofd in de wolken, en werden dan wakker met honger en dorst. En iedereen riep: kijk daar loopt de fanfare, de fanfare van honger en dorst. We hadden geen geld om eten te kopen, maar we wisten voor alles het beste adres: mosselen bij Leentje en frieten bij Helga, en Annie bewaarde voor ons wel een fles. En iedere nacht, nog net voor het slapen, de laatste vijf frank in Eddies jukebox: A hard rain's gonna fall, we zongen 't allemaal samen, met de fanfare van honger en dorst. En kwam er een vrouw die een van ons meenam, dan namen we afscheid en zegden/zeiden vaarwel. De fanfare trok verder met minder leden, de toon in mineur, we begrepen dat wel. Maar er was nooit een vrouw die mooier kon zingen dan onze fanfare van honger en dorst. En het duurde nooit lang of we waren weer samen met de fanfare van...
