Annie M.G. Schmidt – Jip en Janneke (- 1952)

Annie M.G. Schmidt

Con ilustraciones de Fiep Westendorp

Con ilustraciones de Karin Schubert

El 'agujerito' en el seto del jardín

Mila (Yánneke) vista al otro lado del 'agujerito'

Jip liep in de tuin en hij verveelde zich zo. Maar kijk, wat zag hij daar? Een klein gaatje in de heg. Wat zou er aan de andere kant van de heg zijn, dacht Jip. Een paleis? Een hek? Een ridder? Hij ging op de grond zitten en keek door het gaatje. En wat zag hij? Een klein neusje. En een klein mondje. En twee blauwe oogjes. Daar zat  een meisje. Zij was net zo groot als Jip.

Hoe heet je? vroeg Jip. Janneke, zei het meisje. Ik woon hier. Gisteren woonde je nog niet hier, zei Jip. Vandaag woon ik hier, zei Janneke. Kom je met mij spelen? Ik zal door het gat kruipen, zei Jip.
 

En hij stak eerst zijn hoofd door het gat. En toen zijn ene arm. En toen zijn andere arm. En toen zat hij vast. En Janneke trok aan zijn ene arm. En toen aan zijn andere arm. Maar het hielp niet. Jip zat vast. En Jip huilde. En hij gilde. Daar kwam Jips vader aangelopen in het ene tuintje. En Jannekes vader kwam aanlopen in het andere tuintje. En samen hielpen zij Jip weer terug.

Zo, zei Jips vader, nu heb je een buurmeisje. Maar je moet eerst netjes de voordeur uitgaan en bij Janneke de voordeur in. Dan mag je samen spelen. En zo gebeurde het. Jip en Janneke speelden samen. De ene dag in Jips tuintje. De andere dag in Jannekes tuintje. En zij speelden vader en moedertje.

1) Wat is Jip aan het doen?
2) Wat was er aan de andere kant van de heg?
3) Was het meisje groter dan Jip?
4) En hoe heette ze?
5) Sinds wanneer woont het meisje daar?
6) Wat vraagt het meisje aan Jip?
7) Wat wil Jip doen om met Janneke te spelen?
8) En wat gebeurde er?
9) Wat deed Jip toen hij vastzat?
10) En wie heeft Jip geholpen?
11) Wat moet Jip doen om met Janneke te spelen?
12) Waar speelden Jip en Janneke?
13) En wat speelden ze?

Poppejans is ziek

Wat zou Poppejans toch hebben? Zij is zo ziek!
     Ik zal de dokter opbellen, zegt de moeder van Poppejans. En ze pakt het gordijnkoord en roept hallo. Hallo, zegt de dokter. Hij staat bij het andere gordijn. Dokter, dokter, kom toch gauw. Poppejans is ziek.
 
Ik kom al, zegt de dokter. En daar is hij. Zijn jas sleept over de vloer en zijn hoed staat op zijn neus en hij heeft een houten lepel in de hand.
 
     Wel, wel, zegt de dokter, ik zal haar even onderzoeken. En hij geeft Poppejans een klap op haar hoofd met de lepel.
     Nee, dokter, roept de poppe[n]moeder, dat moet u niet doen. Het kind heeft de koorts, zegt de dokter. Zij moet in het warme zeepsop. Als je koorts hebt moet je niet in het warme zeepsop, zegt de moeder van Poppejans.
 
 
 
     Hoor eens, roept de dokter, als jij het beter weet moet jij maar dokter zijn. En hij pakt poppejans bij haar been. Het moedertje pakt haar kind bij het andere been en allebei trekken ze hard. En ze schreeuwen en ze gillen.
     Daar komt Jannekes moeder binnen en zegt: Kijk, een dokter en een mamma, die het kind uit elkaar trekken. Dat heb ik nog nooit gezien, nog nooit.
     Ja, maar hij... zegt Janneke.
     Ja, maar zij... zegt Jip.
     Jullie krijgen een kop chocola en een beschuitje, zegt de echte moeder, en je moet poppejans lekker in bed stoppen, dan wordt zij vanzelf beter.
     Poppejans wordt in bed gelegd en doet haar oogjes toe, en ze denkt: Gelukkig dat ik nog een grootmoeder heb.