nederlands voor iedereen

een website om Nederlands te leren

neerlandés para todos

Neerlandés (Holandés y Flamenco)

Cees Nooteboom I (- 1960)

Traducción Literaria del Neerlandés

> Enlace a su página webhttp://www.ceesnooteboom.com/?lang=es Cees Nooteboom - Algunos poemas de Así pudo ser  (2003) Cees Nooteboom. Así pudo ser: poesía selecta. Madrid: Huerga & Fierro, 2003. Antología bilingüe de 52 poemas del libro Bitterzoet (Dulzamara). Traducción de Fernando García de la Banda, revisión del autor. > Enlace al pdf de la ‘Nota a la Traducción’Nota a la traducción - Cees Nooteboom. Así pudo ser. Madrid, Huerga & Fierro, 2003. Luister naar de dichter – Escucha al poeta http://neerlandesparatodos.com/wp-content/uploads/sites/14/2015/09/Cees-Nooteboom-Borges.mp3 BORGES                         A una moneda Rio de la Plata, de storm slaathet water. Jij die nog zien kuntschrijft de verdwijnende stad in de naamvan haar letters, de monding,de oceaan. Winterreis van de dichter. Maar wat bezielt je?Welke van al je zielenhaalt nu die munt uit je zaken gooit hem van het hoogste dek,een lichtflitsin het zwart van de golven? Of was je het toch weer niet zelfmaar die ander die ook Borges heettede spiegelganger uit het gedroomdegedicht? Tweemaal, zeg je, heb je iets toegevoegdaan de geschiedenis van de planeet,twee onophoudelijke reeksen, parallel,en wie weet oneindig,jouw bestaan, en dat van die schamele muntdie daar nu in het holst van de dieptebegint aan de tovenaarsreeksvan het vergaan,maar het niet weet. Jij wel, daarom ben je jaloersen gelukkig. Jouw geheime genotwas om het lot te doorzien. Wederkeer,oneindigheid, verzinsels om mee te spelen. Zo gooide je jouw werkin de tijd,woorden, ooit begonnen als niets,als gedachte, als zin, als gedicht,schriftuur vervormd tot boekvan marmer, en dan, dwalenden zinkend, aangetastdoor duizend ongeboren ogenweer terug tot woorden zonder dichter,en verder nog,letters in steen langzaam onleesbaar,gefluister van fragmenten,de raadselechovan een voortijd, tot die ene, laatsteverlossing, afwezigheidgelukt. BORGES                         A una moneda Río de la Plata, la tormentaazota el agua. Tú que aún puedes verescribes la ciudad que desaparece en...

Remco Campert II – Tot zoens! (1986)

Humor, Traducción Literaria del Neerlandés

Remco Campert – Tot zoens!http://neerlandesparatodos.grell.es/wp-content/uploads/sites/14/2016/09/Remco-Campert-Tot-zoens.mp3 Remco Campert - Tot zoens! (1986) Op de Ramblas, onderaan, dicht bij het beeld van Columbus, staan de schoenpoetsers van Barcelona; slordige vrijbuiterige mannen die beschuldigend wijzen naar je schoeisel en er met zware, gebarsten stemmen op aandringen dat je, voor het te laat is, je schoenen laat reinigen.    Uit natuurlijke schroom liep ik de eerste dagen van mijn verblijf met een boogje om hen heen of wendde grote haast voor, maar er kwam een ogenblik waarop ik om van het gezeur af te zijn besloot om op zo'n offerte in te gaan. Ik ging op een terras zitten en na mijn toestemmend knikje hurkte een slaaf aan mijn voeten en begon te smeren, te borstelen en te poetsen aan mijn spiksplinternieuwe, een paar dagen tevoren in Amsterdam gekochte schoenen.    'Mooie schoenen,' zei hij na een poosje.    'Si,' antwoordde ik in smetteloos Spaans.    'Italiaanse schoenen?' vroeg hij.    'Italiaanse schoenen,' bevestigde ik.    Verder wist ik niks.    Plotseling betrok het gezicht van de schoenpoetser en staakte hij zijn bezigheden. Hoofdschuddend tikte hij met zijn vinger op een kreukeltje in het bovenleer van mijn schoen. Daarna bestudeerde hij de onderkant van mijn schoenen en maakte meewarige geluiden. Wat hij daar aantrof scheen ook niet veel soeps te zijn.    Op dat moment was ik verloren. Ik maakte nog een gebaar van niets aan te doen, zo is het leven, alles kreukelt eens, toen zijn gezicht begon te stralen en hij mijn been in een houdgreep nam en op zijn geweldige dij sleurde, zodat ik bijna van mijn stoeltje gleed. Met zijn vrije hand rommelde hij in zijn kistje en bracht een zool te voorschijn die eruit zag als een grote...

Remco Campert I (- 1950)

Traducción Literaria del Neerlandés

Remco Wouter Campert (Den Haag, 28 juli 1929) is een Nederlandse dichter, columnist en schrijver van verhalen en romans. Hij maakte deel uit van de literaire stroming de Vijftigers. Zijn vader was de dichter Jan Campert, auteur van het beroemde gedicht 'Het lied der achttien dooden'. Zijn moeder was actrice Joekie Broedelet, onder andere bekend van de gastrollen die ze op latere leeftijd speelde bij Van Kooten en De Bie. Zij gingen uit elkaar toen Campert 3 jaar was, waarna hij afwisselend bij een van hen en bij zijn grootouders woonde tot hij in 1942 werd ondergebracht bij een pleeggezin.  Toen de wijk waarin ze woonden door de Duitsers werd afgebroken, vertrok het gezin naar Epe, waar Campert de Mulo bezocht. Het was ook in Epe waar hij in 1943 hoorde dat zijn vader op 40-jarige leeftijd in het concentratiekamp Neuengamme was overleden. Na de oorlog ging hij met zijn moeder in Amsterdam wonen en volgde daar het gymnasium aan het Amsterdams Lyceum. Hij verliet de school voortijdig, nadat hij het besluit had genomen schrijver te worden. Remco Wouter Campert (La Haya, 28 de julio 1929) es un poeta neerlandés, columnista y escritor de novelas y cuentos. Forma parte de la corriente literaria de los Cincuentistas. Su padre era el poeta Jan Campert, autor del famoso poema 'La canción de los dieciocho muertos'. Su madre era la actriz Joekie Broedelet, conocida entre otras cosas por sus actuaciones ya mayor como estrella invitada en el programa de Van Kooten en De Bie. Se separaron cuando Campert tenía 3 años, tras lo cual él vivió consecutivamente con uno de ellos y con sus abuelos hasta que en 1942 fue acogido por una familia de adopción. Cuando el barrio en que vivían...

Lucebert (- 1950)

Traducción Literaria del Neerlandés

Lucebert, pseudoniem van Lubertus Jacobus Swaanswijk (Amsterdam, 15 september 1924 – Alkmaar, 10 mei 1994) was een Nederlands dichter en schilder. Als dichter werd hij gezien als de voorman van de beweging van de Vijftigers, een progressieve groep dichters die na de Tweede Wereldoorlog begon te experimenteren met vorm en inhoud. Als schilder was hij nauw betrokken bij de Amsterdams poot van de experimentele Cobra-groep. Lucebert, seudónimo de Lubertus Jacobus Swaanswijk (Ámsterdam, 15 de septiembre de 1924 – Alkmaar, 10 de mayo de 1994) fue un poeta y pintor neerlandés. Como poeta se le vio como el líder del movimiento de los Cincuentistas, un grupo de poetas progresistas que tras la Segunda Guerra Mundial comenzó a experimentar con forma y contenido. Como pintor estuvo estrechamente ligado a la rama amsterdamesa del grupo experimental Cobra. Letterkundig Museum – Lucebert (1924-1994) | Bergen, Nederland Letterkundig Museum – Lucebert (1924-1994) | Bergen, NederlandLucebert: een schilder, dichter en fotograaf. Hij was de keizer van de vijfigers, en hij nam in 1954 de prijs voor poëzie in Amsterdam in ontvangst als keizer. En dat gaf een enorme rel, en de uitreiking werd afgeslast. Zijn poëzie is moeilijk toegankelijk. Hem horen voorlezen was tegelijkertijd zijn poëzie begrijpen. Hartstochtelijk, overrompelend, en een enorme overvloed aan beelden, dat typeert zijn poëzie. [voorlezing: Pieter Boskma] ik zie mijzelf als bloem wenende stieren achter duiven aanen het is mislukt het is nog niet versprongende heksen zongen wel de wormen wrongenzich hemelwaarts op naar de tepel der zonmaar ik steeds verstokt in de intieme bloem vergastop archaïsche volmaaktheid bij deze neiging tot diergedaantenis beheerste inkeer misdaadmijn vingertoppen vallen mij afals ik mijn ogen aanraakmijn rond en dicht heelal een grafdat naar geheime zijde openstaat openstaat en aanhoort in iedere danserdie...

Jan Hanlo – Oote (1952) / ‘De Mus’ (1949)

Humor, Traducción Literaria del Neerlandés

Johannes Bernardus Maria Raphael (Jan) Hanlo (Bandung, Nederlands-Indië, 29 mei 1912 – Maastricht, 16 juni 1969) was een Nederlandse dichter en schrijver. Vanaf 1944 schreef Hanlo gedichten, waarvan met name 'Oote' de aandacht trok. Dit klankgedicht (Hanlo sprak zelf van “kinderbrabbeltaal”) verscheen in 1952 in het door het Rijk gesubsidieerde tijdschrift Roeping. Het blad Elsevier besteedde daar aandacht aan en het VVD-Eerste Kamerlid Willem Carel Wendelaar stelde vervolgens Eerste Kamervragen over de subsidie aan het blad dat Hanlo's “infantiel gebazel” publiceerde. Dat leverde de nodige publiciteit op. Johannes Bernardus Maria Raphael (Jan) Hanlo (Bandung, ‘Indias Holandesas’ (Indonesia), 29 de mayo de 1912 – Mastrique, 16 de junio de 1969) fue un poeta y escritor neerlandés. Desde 1944 Hanlo escribió poemas, entre los que ‘Oote' llamó especialmente la atención. Este poema fonético (el propio Hanlo habló de “balbuceos infantiles”) apareció en 1952 en la revista Llamada subvencionada por el Reino. La revista Elsevier le dedicó atención y el diputado por el VVD Willem Carel Wendelaar realizó a continuación preguntas a la Cámara Baja sobre el subsidio a la revista que había publicado los “desvaríos infantiles” de Hanlo. Eso generó la necesaria publicidad. Jan Hanlo – OOTE  Oote oote oote Boe Oote oote Oote oote oote boe Oe oe Oe oe oote oote oote A Aaa Oote aaa Oote oe oe Oe oe oe Oe oe oe oe oe Oe oe oe oe oe Oe oe oe oe oe oe oe Oe oe oe etc. Oote oote oote Eh eh euh Euh euh etc. Oote oote oote boe      etc.      etc. etc. Hoe boe boe boe Hoe boe boe boe B boe Boe oe oe Oe oe (etc.) Oe oe oe oe      etc. Eh eh euh euh euh Oo-eh...

Hans Lodeizen (1950)

Traducción Literaria del Neerlandés

Hans Lodeizen Fragmento del poema 'je hebt me alleen gelaten...' en la Poëzieroute. Hans Lodeizen (Naarden, 20 juli 1924 - Lausanne, 26 juli 1950) was een Nederlandse dichter, die al op 26-jarige leeftijd stierf. Niettemin verwierf hij zich een heel eigen plaats en had hij een vernieuwende invloed op de poëzie in het Nederlands taalgebied. Hij was de auteur van één bundel gedichten en een hoeveelheid nagelaten werk. Hij geldt min of meer als voorloper van de generatie van vijftig, een groep 'experimentele' dichters onder wie Lucebert, Hugo Claus en Gerrit Kouwenaar. Weliswaar vertoont Lodeizen een zekere verwantschap met deze naoorlogse dichters, maar bij lezing van zijn werk valt het eigen, persoonlijke karakter op. 'De gedichten van Hans Lodeizen, met hun sfeer van jong-zijn en kleurige feestelijkheden, lijken in hun luchtige elegantie een beetje boven de wereld te zweven. Ze zijn licht en onaards, maar toch zeer autobiografisch,' zo karakteriseert Peter Berger deze poëzie. Zijn werk overleefde verschillende latere stromingen en bleef lang na de jaren vijftig bijzonder geliefd bij generaties jonge lezers, voor wie hij vaak de eerste dichter was met wie ze kennismaakten en in wie ze zich konden herkennen. Lodeizens enige bij zijn leven gepubliceerde bundel Het innerlijk behang (1950) werd tot aan 1990 vijftien keer herdrukt, wat op zichzelf al zijn immense populariteit weerspiegelt. In 1962 verschenen Lodeizens Gedichten als een meer uitgebreide verzameluitgave. Daar kwam later nog zijn Nagelaten werk bij, dat vijf keer werd herdrukt, alvorens in 1996 een definitieve, wetenschappelijke editie Verzamelde gedichten verscheen. Hans Lodeizen (Naarden, 20 de julio de 1924 - Lausana, 26 de julio de 1950) fue un poeta neerlandés que falleció a la temprana edad de 26 años. Con todo, consiguió un lugar completamente propio y tuvo una...