Abel is een Nederlandse popgroep uit Effen (Noord-Brabant) actief sinds 1997. In 1997 kiezen de bandleden voor de naam Abel (naar de gelijknamige film van Alex van Warmerdam) en voor het genre Nederlandstalige popmuziek.
Abel es un grupo pop neerlandés de Effen (Brabante Septentrional), activo desde 1997. En 1997 los miembros de la banda escogen el nombre de Abel (según la película homónima de Alex van Warmerdam) y el género de música pop en neerlandés.
Abel – Onderweg (2000)
Ik doe de deur dicht,
straten lijken te huilen,
wolken lijken te vluchten,
ik stap de bus in.
Mensen lijken te kijken,
maar ik wil ze ontwijken
voordat ze mij zien.
Het is allang verleden tijd
dat je mijn verjaardag niet vergat,
je onvoorwaardelijk koos voor mij.
Ik zie de velden,
langs mij heen gaan huizen,
het is stil achter de ruiten
wie kan mij zien?
In blauw verlichte treinen,
je hart is zo dicht bij me
maar het klopt niet.
Het is allang verleden tijd,
je zwarte haren en je lach
dat je heel de wereld voor mij was.
Het zit nog veel te diep in mij.
Dat ik mocht delen wat jij had,
je door m'n haren ging en zei:
je kent mijn stem niet.
Wie ik ben is wat je nu ziet.
Wil je dansen met illusies, in gedachte?
Ben je verder dan het heden?
Wil je terug naar je verleden?
Zegt je dat iets?
Het is allang verleden tijd,
rode wijn op het terras
dat je heel de wereld voor mij was.
Het zit nog veel te diep in mij.
Maar ik vergat hoe jij me zag,
dat ik zo anders ben dan jij.
Ik loop de straat in,
maar het zal me nooit verwarmen
omdat het mij niet kan omarmen.
Wie zou mij zien.
Het liefst zou ik willen schreeuwen.
Ik zou oneindig willen schreeuwen,
maar het gaat niet.
Jij bent niet alleen van mij.
'k Kan de wereld laten zien
dat het zo beter is misschien.
Het is allang verleden tijd
dat ik vergat hoe jij me zag
dat ik zo anders ben dan jij.
Abel – En camino (2000)
Cierro la puerta,
las calles parecen llorar,
las nubes parecen huir,
subo al autobús.
La gente parece mirar,
pero yo quiero evitarlos
antes de que me vean.
Hace ya mucho que es pasado
que no te olvidabas de mi cumpleaños,
que me elegías incondicionalmente.
Veo los campos,
a mi lado pasan casas
hay silencio tras los cristales
¿quién puede verme?
En trenes iluminados de azul
tu corazón está tan cerca de mí
pero no late.
Hace ya mucho que es pasado,
tu pelo moreno y tu risa
que eras todo el mundo para mí.
Aún está demasiado dentro de mí.
Que pude compartir lo que tenías,
tú me acariciabas el pelo diciendo:
no conoces mi voz.
Quien soy es lo que ahora ves.
¿Quieres bailar con ilusiones, en tu mente?
¿Has ido más lejos que el ahora?
¿Quieres volver al pasado?
¿Te dice eso algo?
Hace ya mucho que es pasado,
vino tinto en la terraza
que eras todo el mundo para mí.
Aún está demasiado dentro de mí.
Pero olvidé cómo me veías,
que soy tan distinto a ti.
Me meto en la calle,
pero ya no me calentará nunca más
porque no puede abrazarme.
Quién me viera.
Me gustaría tanto gritar.
Me gustaría gritar sin fin
pero no puedo [no funciona].
No eres solo mía.
Puedo mostrar al mundo
que quizá es mejor así.
Hace ya mucho que es pasado
que olvidé cómo me veías,
que soy tan distinto a ti.
